Jak napisać opowiadanie?
Spis treści:
Opowiadanie to nie tylko forma literacka, ale także magiczny sposób przenoszenia czytelnika w światy wyobraźni, emocji i przygód. Od opowiadania prostych historii, po tworzenie złożonych światów fantasy czy głębokich psychologicznych opowieści – sztuka pisania opowiadań otwiera przed nami nieograniczone możliwości wyrażania się i wciągania czytelnika w świat naszych myśli. Niezależnie od tego, czy jesteś doświadczonym autorem, czy dopiero rozpoczynasz swoją pisarską podróż, ten artykuł pomoże ci zrozumieć podstawy pisania opowiadań i dostarczy praktycznych wskazówek, które pomogą ci stworzyć opowieść, która zostanie zapamiętana.
Czym jest opowiadanie?
Opowiadanie to forma literacka, w której autor przedstawia pewną historię lub wydarzenie za pomocą słów i zdań. Jest to krótsza forma prozy niż powieść, często skupiająca się na jednym konkretnym wątku, sytuacji lub postaci. Opowiadania mogą być bardzo różnorodne pod względem tematyki, stylu, tonu i długości, ale zazwyczaj zawierają pewne kluczowe elementy, takie jak wstęp, rozwinięcie akcji, punkt kulminacyjny i zakończenie.
W opowiadaniach autor ma za zadanie wciągnąć czytelnika w świat przedstawionej historii, tworząc obrazy, emocje i atmosferę za pomocą języka. Ważne jest umiejętne budowanie napięcia, zaskakiwanie czytelnika zwrotami akcji lub refleksyjnymi momentami.
Opowiadania mogą mieć różne cele, takie jak zabawianie, poruszanie czytelnika emocjonalnie, wywoływanie refleksji czy eksplorowanie określonych tematów. Ze względu na swoją krótką formę, autorzy muszą być bardzo skrupulatni w wyborze słów i konstrukcji zdań, aby jak najlepiej oddać swoją intencję.
Rodzaje opowiadań
Opowiadania to różnorodna forma literacka, która może przyjąć wiele różnych postaci, stylów i tematów. Oto kilka głównych rodzajów opowiadań:
Rodzaje opowiadań odtwórczych:
- Opowiadanie biograficzne: Opisuje życie i osiągnięcia konkretnej osoby, często znanej postaci historycznej, artysty lub postaci publicznej.
- Opowiadanie historyczne: Przedstawia wydarzenia historyczne lub codzienne życie w danej epoce, często opierając się na badaniach i faktach.
- Opowiadanie podróżnicze: Opisuje przygody i doświadczenia z podróży, odzwierciedlając miejsca, kultury i ludzi, z którymi autor miał styczność.
- Opowiadanie wspomnieniowe: Bazuje na osobistych wspomnieniach i doświadczeniach autora, często skupiając się na emocjach, refleksjach i przeżyciach.
Rodzaje opowiadań twórczych:
- Opowiadanie science fiction: Odtwarza wydarzenia w świecie przyszłości, często eksplorując naukowe teorie, technologie i obce cywilizacje.
- Opowiadanie fantasy: Przenosi czytelników do magicznych światów pełnych magii, stworzeń i przygód.
- Opowiadanie surrealistyczne: Wykorzystuje elementy snu i absurdu, tworząc nierzeczywiste sytuacje i obrazy.
- Opowiadanie psychologiczne: Skupia się na wewnętrznych myślach, emocjach i psychologicznych procesach postaci, często ukazując ich wewnętrzne konflikty.
Inne rodzaje opowiadań:
- Opowiadanie horroru: Tworzy napięcie i grozę, często za pomocą nadnaturalnych lub przerażających elementów.
- Opowiadanie kryminalne: Skupia się na zbrodni, dochodzeniu i rozwikłaniu tajemnicy.
- Opowiadanie romantyczne: Koncentruje się na relacjach między postaciami, rozwijając wątek miłosny.
- Opowiadanie humorystyczne: Wywołuje śmiech i uśmiech poprzez zabawne sytuacje i dialogi.
- Opowiadanie postapokaliptyczne: Rozgrywa się w świecie po katastrofie, gdzie społeczeństwo i struktury uległy zmianom.
- Opowiadanie fabularyzujące: Opowiada prawdziwe wydarzenia, ale z dodatkiem fikcji i dramatyzacji.
- Opowiadanie mitologiczne: Bazuje na mitach i legendach, tworząc opowieść inspirowaną starożytnymi wierzeniami.
- Opowiadanie filozoficzne: Stawia głębokie pytania o istnienie, moralność i sens życia.
To tylko kilka przykładów, ale w rzeczywistości istnieje ogromna różnorodność rodzajów opowiadań, które można tworzyć. Każdy rodzaj ma swoje własne cechy, konwencje i potencjał twórczy.
Cechy opowiadania
Opowiadania mają pewne charakterystyczne cechy, które wyróżniają je jako formę literacką. Oto kilka głównych cech opowiadania:
- Kompresja: Opowiadania są zazwyczaj krótsze niż powieści, co wymusza na autorze konieczność zawężenia fabuły i skupienia się na istotnych momentach i szczegółach. Autor musi umiejętnie wybrać, co zostanie uwzględnione w tekście, aby utrzymać spójność i skutecznie przekazać treść.
- Jednostkowość: Opowiadania często skupiają się na jednym konkretnym wątku, wydarzeniu lub postaci. Często mają ograniczoną ilość postaci, miejsc akcji i czasu, co pomaga skoncentrować uwagę czytelnika na głównej linii fabularnej.
- Intensywność: Ze względu na krótką formę, opowiadania mają tendencję do skupiania się na kluczowych momentach, emocjach i konfliktach. To pozwala na intensywne doświadczenie czytelnika, który jest szybko wciągany w historię.
- Skoncentrowany punkt widzenia: Autorzy opowiadania zazwyczaj wybierają określony punkt widzenia narratora, przez który czytelnik poznaje wydarzenia i uczucia postaci. To pozwala na głębsze zrozumienie motywacji i perspektyw postaci.
- Ograniczona przestrzeń na rozwinięcie: Ze względu na ograniczoną długość, autorzy opowiadania muszą często sugerować więcej niż opisywać szczegółowo. Czytelnik często musi wypełnić luki własną wyobraźnią.
- Zaskakujące zakończenia: Opowiadania często zaskakują czytelnika poprzez nieoczekiwane zakończenia, zwroty akcji lub refleksyjne wnioski. To może pozostawić czytelnika z głębszym wrażeniem i pobudzić do dalszych przemyśleń.
- Kontrolowany język: Ze względu na ograniczoną przestrzeń, autorzy opowiadania starają się używać precyzyjnego i efektywnego języka. Każde słowo ma znaczenie i wpływa na całą kompozycję opowiadania.
- Atmosfera i nastrojowość: Autorzy opowiadania mogą koncentrować się na tworzeniu specyficznych atmosfer, nastroju lub emocji, które przekładają się na czytelnicze doświadczenie.
- Symbolika i głębsze znaczenia: Ze względu na ograniczony obszar narracyjny, autorzy opowiadania mogą korzystać z symboliki, metafor i ukrytych znaczeń, aby przekazać głębsze przemyślenia czy tematy.
- Mocny początek i zakończenie: Ze względu na ograniczoną ilość słów, ważne jest, aby początek opowiadania był uwodzicielski i zainteresował czytelnika, a zakończenie stanowiło satysfakcjonujące i wciąż rozbudzające emocje podsumowanie.
Cechy te wspólnie tworzą unikalną dynamikę opowiadania jako formy literackiej, pozwalając na szybkie, lecz głębokie zanurzenie czytelnika w świat wykreowany przez autora.
Jak napisać opowiadanie?
Napisanie opowiadania to proces kreatywny, który wymaga planowania, wyobraźni i umiejętności pisarskich. Oto kroki, które możesz podjąć, aby napisać opowiadanie:
- Wybierz temat: Zastanów się nad tematem, który chciałbyś poruszyć w swoim opowiadaniu. Może to być konkretna sytuacja, emocja, wątek lub pytanie.
- Stwórz postacie: Wymyśl postacie, które będą uczestniczyć w twojej historii. Zdefiniuj ich cechy, motywacje i relacje między sobą.
- Określ punkt widzenia: Wybierz, czy opowiadanie będzie pisane z perspektywy pierwszej osoby („ja”), trzeciej osoby („on/ona”) czy może w inny sposób, np. z perspektywy wszechwiedzącego narracji.
- Zdefiniuj strukturę: Podziel swoje opowiadanie na kluczowe etapy: wprowadzenie, rozwinięcie akcji, punkt kulminacyjny i zakończenie. To pomoże w zapewnieniu logicznego przebiegu fabuły.
- Zaprojektuj początek: Pierwsze zdania są ważne, ponieważ mają przyciągnąć uwagę czytelnika. Możesz zaczynać od akcji, opisu miejsca lub postaci, intrygującego pytania lub ciekawego dialogu.
- Rozwinięcie akcji: Przejdź do prezentowania głównego konfliktu lub wydarzeń. Skup się na rozwinięciu postaci, relacjach między nimi oraz budowaniu napięcia.
- Punkt kulminacyjny: To jest moment największego napięcia w opowiadaniu. Konflikt osiąga swój szczyt, a postacie stają przed trudnymi wyborami lub wydarzeniami, które mają wpływ na dalszy przebieg historii.
- Zakończenie: Zakończenie może być zaskakujące, refleksyjne, pełne emocji lub pozostawiające pytania do czytelnika. Upewnij się, że odpowiednio zamyka całość opowiadania.
- Edytuj i popraw: Po napisaniu pierwszej wersji opowiadania, przeczytaj je kilka razy, aby znaleźć błędy, poprawić nieścisłości i doszlifować język. Edytowanie jest kluczowe dla poprawienia jakości tekstu.
- Zbierz opinie: Poproś innych ludzi, aby przeczytali twoje opowiadanie i podzielili się swoją opinią. To może dostarczyć cennych informacji zwrotnych i pomóc w dalszym doskonaleniu tekstu.
- Zachowaj autentyczność: Twoje opowiadanie powinno oddawać twój własny głos i styl. Nie bój się eksperymentować, ale pamiętaj, aby pozostać wiernym temu, co chcesz przekazać.
- Czytaj i ucz się: Czytaj różne opowiadania i dzieła literackie, aby poznać różnorodne style i techniki pisarskie. To pomoże rozwijać twoje umiejętności.
Pamiętaj, że pisanie to proces, który wymaga praktyki i cierpliwości. Niektóre opowiadania mogą wymagać wielu poprawek i przeróbek, zanim osiągną oczekiwaną jakość.
Jak napisać opowiadanie odtwórcze?
Opowiadanie odtwórcze to historia oparta na faktycznych wydarzeniach, które miały miejsce w przeszłości. Oto kroki, które możesz podjąć, aby napisać opowiadanie odtwórcze:
- Wybierz temat: Zdecyduj się na konkretny temat lub wydarzenie, które chciałbyś opisać. Może to być wspomnienie z własnego życia, historia rodziny, znaczące wydarzenie historyczne lub inna sytuacja, która cię zainteresowała.
- Badania i przygotowanie: Jeśli wybierasz się opowiadać o wydarzeniu historycznym lub faktycznych faktach, zacznij od zbierania informacji. Badaj temat, zdobywaj fakty, daty i kontekst, aby opowiadanie było wiarygodne i dobrze ugruntowane.
- Wybierz perspektywę: Zdecyduj, czy opowiadanie będzie napisane z perspektywy pierwszej osoby („ja”), trzeciej osoby („on/ona”) czy innej. To wpłynie na sposób, w jaki historia będzie przekazywana czytelnikowi.
- Twórz postacie: Jeśli opowiadanie odtwórcze zawiera postaci, sprecyzuj ich charaktery i role w wydarzeniach. Upewnij się, że są one wiarygodne i odpowiednio oddające rzeczywistość.
- Kreuj atmosferę i otoczenie: Skoncentruj się na opisach otoczenia, miejsc akcji i atmosfery, aby czytelnik mógł się wczuć w rzeczywiste środowisko, w którym toczy się historia.
- Używaj szczegółów: Szczegóły są kluczowe w opowiadaniach odtwórczych. Opisuj zmysłowe wrażenia, emocje postaci, detale otoczenia i inne szczegóły, które pomogą czytelnikowi wczuć się w sytuację.
- Przybliż wydarzenia: Opisuj faktyczne wydarzenia w sposób spójny i chronologiczny. Upewnij się, że prezentujesz je w sposób zrozumiały, unikając chaosu lub zbędnych skoków w czasie.
- Pokaż emocje: Nie zapomnij o emocjach, jakie towarzyszyły wydarzeniom. Pokaż, jakie uczucia przeżywali bohaterowie w danym momencie, jak wpływało to na ich działania i wybory.
- Wprowadź dialogi: Jeśli to możliwe, wykorzystaj dialogi, które odzwierciedlają charaktery postaci i dodają autentyczności opowieści.
- Rozważ przekazanie wniosków: Na zakończenie opowiadania odtwórczego, zastanów się nad tym, jakie wnioski można wyciągnąć z opisanych wydarzeń. Możesz podkreślić jakieś nauki lub refleksje, które płyną z historii.
- Edytuj i popraw: Po napisaniu opowiadania, przeczytaj je kilka razy, popraw błędy, sprawdź spójność i usunięcia ewentualne nieścisłości.
- Zachowaj autentyczność: Choć opowiadanie odtwórcze opiera się na faktach, niektóre elementy mogą być lekko zmodyfikowane w celu poprawienia narracyjnego flow. Ważne jest jednak, aby zachować wierność faktom i autentyczność wydarzeń.
Pamiętaj, że celem opowiadania odtwórczego jest oddanie rzeczywistości i emocji związanych z danym wydarzeniem. Biorąc pod uwagę istotność wierności faktom, dokładność i odpowiednie przygotowanie badawcze są kluczowe.
Zobacz także: Jak napisać referat?
W której osobie pisze się opowiadanie?
Opowiadanie można pisać w różnych osobach gramatycznych, w zależności od preferencji autora i charakteru opowieści. Trzy główne osoby gramatyczne, w jakich można pisać opowiadanie, to:
- Trzecia osoba: To jedna z najczęściej stosowanych form pisania opowiadań. Opowiadanie pisane w trzeciej osobie używa zaimków „on”, „ona”, „ono”, „oni”, „one” do odniesienia się do postaci lub bohaterów opowieści. Ta perspektywa może być szczególnie przydatna, gdy autor chce zyskać perspektywę bardziej obiektywną i opisać wydarzenia z różnych punktów widzenia.
- Pierwsza osoba: W tym przypadku narrator jest jednym z bohaterów opowiadania i używa zaimka „ja” do opowiadania historii. To pozwala czytelnikowi wczuć się w myśli, uczucia i perspektywę narratora. Opowiadanie w pierwszej osobie może mieć bardziej osobisty i emocjonalny charakter.
- Wszechwiedzący narrator: To narracja, w której narrator posiada pełną wiedzę na temat myśli, uczuć i wydarzeń dotyczących wszystkich postaci. Narrator wszechwiedzący może zagłębiać się w psychologię postaci, dostarczając czytelnikowi głębszego zrozumienia motywacji i kontekstu.
Wybór osoby zależy od tego, jakie efekty narracyjne i emocjonalne chce się osiągnąć oraz jaka forma najlepiej pasuje do tonu i stylu opowiadania. Ważne jest, aby spójność w używaniu osoby została zachowana przez całą opowieść.
Słownictwo przydatne podczas pisania opowiadania
Oto niektóre przykładowe słowa i wyrażenia, które mogą być przydatne podczas pisania opowiadania. Warto pamiętać, że różnorodność słownictwa pomaga tworzyć barwne i interesujące opowieści:
Opisy postaci:
- zuchwały
- tajemniczy
- obdarzony głęboką empatią
- nieśmiały
- charyzmatyczny
- zadumany
- bezkompromisowy
- melancholijny
- ekstrawertyczny
- nieufny
Opisy otoczenia:
- malowniczy
- tętniący życiem
- spokojny
- urokliwy
- mroźny
- skwarny
- tajemniczy
- przytulny
- dziki
- szumiący
Opisy emocji:
- przerażenie
- euforia
- zaskoczenie
- niepewność
- ekscytacja
- nostalgiczny
- gniew
- nadzieja
- zazdrość
- zaskoczenie
Opisy akcji:
- wbiegł z impetem
- delikatnie się uśmiechnął
- wzruszył ramionami
- skulony pod ścianą
- szturchnął go lekko łokciem
- zerknął przez ramię
- westchnął głęboko
- z trudem powstrzymał łzy
- skoczył w powietrze z radości
- uciekł na oślep
Opisy atmosfery:
- napięcie wisiało w powietrzu
- cisza była prawie namacalna
- wiatr szeptał przez liście drzew
- zapach pieczonego chleba unosił się w powietrzu
- mgła zakryła widok na horyzont
- noc była spokojna, jak nigdy wcześniej
- na niebie rozkwitły miliony gwiazd
Przejścia między scenami:
- Następnie…
- W międzyczasie…
- W tym samym czasie…
- Kilka godzin później…
- Powróćmy do…
Podsumowanie:
- W rezultacie…
- Ostatecznie…
- W skrócie…
- W efekcie…
- Mówiąc krótko…
- Wnioskując…
Pamiętaj, że używanie różnorodnego słownictwa może wzbogacić twoje opowiadanie, sprawić, że opisane wydarzenia i postaci staną się bardziej wyraziste oraz pomóc w tworzeniu bogatego świata narracji.
Zobacz także: Jak napisać streszczenie?
Czym się różni opowiadanie twórcze od odtwórczego?
Opowiadanie twórcze i opowiadanie odtwórcze różnią się głównie swoją naturą i celem. Oto główne różnice między nimi:
Opowiadanie twórcze:
- Fikcja i kreatywność: Opowiadania twórcze to opowieści wynikające z wyobraźni autora. Autorzy mają pełną swobodę w tworzeniu postaci, wydarzeń i światów, które niekoniecznie muszą opierać się na faktach czy rzeczywistych wydarzeniach.
- Nowatorskość: Opowiadania twórcze dążą do wprowadzania innowacyjnych koncepcji, nietypowych zdarzeń i oryginalnych pomysłów. Autorzy mogą eksperymentować z formą, stylem i treścią, aby tworzyć opowiadania unikalne i zaskakujące.
- Swobodne interpretacje: Autorzy opowiadających twórcze mają dużą elastyczność w interpretacji rzeczywistości. Mogą zmieniać zdarzenia, przeinaczać fakty i modyfikować rzeczywistość w celu osiągnięcia pożądanych efektów narracyjnych.
- Nawiązywanie do symbolicznych znaczeń: Opowiadania twórcze często wykorzystują symbolikę, metafory i ukryte znaczenia, aby eksplorować głębsze przemyślenia czy tematy.
- Styl literacki: Autorzy opowiadający twórcze często mogą eksperymentować ze stylem pisania, językiem i narracją, co pozwala im wyrazić swoją twórczą wizję.
Opowiadanie odtwórcze:
- Rzeczywistość i wierność faktom: Opowiadania odtwórcze są oparte na faktach i rzeczywistych wydarzeniach. Autorzy starają się oddać rzeczywistość tak, jak była lub jest.
- Badania i dokumentacja: Autorzy opowiadający odtwórcze muszą przeprowadzać badania, zbierać informacje i korzystać z wiarygodnych źródeł, aby dokładnie przedstawić rzeczywiste wydarzenia i postaci.
- Utrzymanie autentyczności: Opowiadania odtwórcze starają się zachować wierność faktom, unikając znaczących modyfikacji w celu utrzymania autentycznego charakteru opowieści.
- Zgodność z rzeczywistością: Opowiadania odtwórcze starają się przekazywać wydarzenia w sposób wiarygodny i realistyczny, aby czytelnik mógł zdobyć wiedzę na temat konkretnych wydarzeń lub postaci.
- Edukacja i informacja: Celem opowiadania odtwórczego jest często przekazanie informacji, edukacja czytelnika na temat określonego wydarzenia lub osoby.
Podsumowując, opowiadanie twórcze opiera się na wyobraźni i twórczości autora, podczas gdy opowiadanie odtwórcze opiera się na faktach i rzeczywistych wydarzeniach. Oba rodzaje opowiadań mają swoje unikalne cechy i wartość literacką, a wybór między nimi zależy od celu autora i przekazu, który chce przekazać czytelnikowi.
Przykład krótkiego opowiadania
Tytuł: Zagubione Marzenia
Wstęp: W małym miasteczku otoczonym górami mieszkała Anna. Była to dziewczynka pełna życia, która uwielbiała spędzać czas na świeżym powietrzu i marzyć o wielkich przygodach. Miała swoje ulubione miejsce – stary, opuszczony las na obrzeżach miasta. Tam Anna czuła się wolna i szczęśliwa, snując swoje marzenia o podróżach do dalekich krain.
Rozwinięcie: Jednego dnia, podczas swojej wędrówki po lesie, Anna natknęła się na starą, zakurzoną księgarnię. W głębi sklepu zauważyła starą, zniszczoną księgę. Okazało się, że była to księga marzeń, w której ludzie z lat poprzednich zapisywali swoje największe pragnienia i celami życiowe. Anna odkryła, że księga ma magiczną moc – każdy, kto coś w niej napisał, zobaczył swoje marzenia spełnione.
Anna zaczęła pisać. Marzyła o odwiedzeniu egzotycznych krajów, o odkryciu tajemniczych miast i poznawaniu fascynujących ludzi. Jej słowa wpływały do księgi niczym magia.
Zakończenie: Kilka lat później Anna, już jako młoda kobieta, wróciła do lasu i odnalazła księgarnię. Księga marzeń była teraz piękna i nowa. Gdy ją otworzyła, zobaczyła, że większość jej marzeń się spełniła. Była szczęśliwa, ale zrozumiała, że prawdziwą przygodę znalazła w podróżach, które odbyła i ludziach, których poznała.
Anna zrozumiała, że marzenia same w sobie nie są celem, ale drogą do osiągnięcia prawdziwej satysfakcji i spełnienia. Wiedziała, że to, co naprawdę ma znaczenie, to pasja, poświęcenie i odkrywanie nowych horyzontów. Teraz, gdy wracała do domu, do swojego ukochanego miasteczka, nosiła ze sobą nie tylko spełnione marzenia, ale także doświadczenie, które sprawiło, że każdy dzień był nową przygodą.
To krótkie opowiadanie przedstawia historię Anny, która odkrywała piękno marzeń i podróży. Odkrywała, że prawdziwe szczęście tkwi w pasji i przygodzie, a nie tylko w spełnianiu celów.
Przykład dłuższego opowiadania
Tytuł: „Ostatnia Strona Dziennika”
W małym, urokliwym miasteczku, gdzieś na obrzeżach lasu, mieszkała młoda dziewczyna o imieniu Eliza. Była to marzycielska dusza, która uwielbiała spędzać czas na spacerach po lesie, marząc o przygodach i niezwykłych odkryciach.
Pewnego dnia, podczas jednej z wędrówek, Eliza znalazła ukrytą wśród liści stary dziennik. Okładka była zniszczona, a strony żółte od czasu. Zaintrygowana, zabrała go ze sobą do domu i zaczęła czytać.
Dziennik należał do Emily, dziewczyny żyjącej przed laty w tym samym miasteczku. Jej wpisy opowiadały o marzeniach, które chciała spełnić, o miłości, która kwitła wśród łąk i o nadziei, która podtrzymywała ją w trudnych chwilach. Ale na ostatniej stronie były tylko niedokończone zdania i plamy tuszu.
Eliza postanowiła odkryć, co stało się z Emily. Rozpoczęła dochodzenie, rozmawiając z najstarszymi mieszkańcami miasteczka. Stopniowo odtwarzała historię dziewczyny i jej tajemniczego zniknięcia.
Okazało się, że Emily była wielką marzycielką, podobnie jak Eliza. Chciała wyruszyć w długą podróż, odkrywać nowe krainy i napisać własne opowieści. Zakochała się w chłopaku o imieniu Henry, który dzielił jej pasję do przygód.
Jednak los przyniósł tragiczny zwrot. Henry zaginął w tajemniczych okolicznościach, a Emily straciła serce do marzeń. Przestała pisać w swoim dzienniku i zaczęła zamykać się w sobie. Zniknęła bez śladu, pozostawiając niedokończoną opowieść o swoim życiu.
Eliza, pełna determinacji, kontynuowała dochodzenie. W końcu odnalazła starą chatkę, w której mieszkała Emily. Wewnątrz odkryła tajemniczy portret Emily i Henry’ego oraz ukryty list.
List wyjaśniał, że Henry był podróżnikiem, który musiał opuścić miasteczko, by odkrywać świat. Emily go popierała, ale smutek po jego odejściu zdominował jej życie. List kończył się słowami, że nadzieja jest nigdy niegasnącym źródłem, które trzeba pielęgnować.
Eliza zrozumiała, że historia Emily była podobna do jej własnej. Postanowiła uczcić pamięć Emily, spełniając swoje marzenia i kontynuując pisanie historii, które miała do opowiedzenia. Dziennik Emily stał się inspiracją, a ostatnia strona stała się początkiem nowego rozdziału w życiu Elizy.
Koniec.
To dłuższe opowiadanie przedstawia historię Elizy, która odkrywała tajemnice przeszłości, inspirowała się historią Emily i w końcu znalazła własną drogę ku spełnieniu marzeń. Opowiadanie zawiera elementy wprowadzenia, rozwinięcia i zakończenia, które składają się na pełną i bogatą narrację.
Udostępnij: